Maandagmorgen 6 uur. De eerste auto vol brood voor de verzorgingstehuizen is de deur uit, de winkel ligt er mooi gevuld bij, de volgende producten staan klaar om gebakken te worden en de eerste 30 klanten zijn al in de winkel geweest maar nu is het even rustig. Omdat het zonnetje zich al laat zien loop ik even naar buiten toe en kijk ik vanaf de overkant van de straat hoe de winkel erbij staat. De eerste zonnestralen strelen ons pand en terwijl ik dit tafereel vol trots bekijk gaan mijn gedachten terug naar een oud leraar.

Ik was een jaar of 17, zat op school, had met regelmaat enorme rugklachten maar ondanks dat werkte ik zoveel mogelijk in de bakkerij, waar mijn hart lag, en mijn vrije tijd bracht ik zoveel mogelijk door aan de bar. Een goede nachtrust werd dan ook wel eens overgeslagen en de rugklachten waren daar ongetwijfeld een gevolg van. Na de zoveelste keer dat ik stond te werken met een verbeten gezicht vroeg de leraar in kwestie mij of het niet beter was om een ander beroep uit te oefenen waarbij de lichamelijke belasting lager lag.
Wat?!?! Hoe haalt hij in zijn hoofd om zoiets te zeggen?! Heel mijn leven heb ik één grote droom nageleefd; dagelijks verse, smaakvolle, pure producten maken in mijn eigen bakkerij. Dat zou ik allemaal maar moeten laten schieten omdat het lichaam zo nu en dan tegen sputtert?
Deze leraar heeft overduidelijk nog nooit een beroep vol passie uitgevoerd en hij heeft zeker geen ondernemersbloed in zijn aderen!
Als ondernemer wil je namelijk altijd alles waar de stempel “kan niet” op zit omzetten naar “kan wel” en hoe groter de tegenslagen des te groter is de drive om het te doen omslaan naar een succes, en hoe harder mensen roepen ‘dat lukt je niet!’ hoe harder je er voor gaat om het tegendeel te bewijzen.

Dit moment met deze leraar duurde hooguit 1 minuut maar heeft voor mij een extra stok achter de deur gezet (of zeg gerust een complete mammoetboom), om nooit op te geven mijn droom te verwezenlijken. Terwijl ik kijk hoe het gehele pand inmiddels vol in de zon staat bedenk ik hoe graag ik dit moment zou willen delen met de desbetreffende leraar.

Kan ik u helpen? by Denise Brakenhoff
Een tijd geleden kwam er een man in de winkel die ik vriendelijk begroette. ‘Goedemorgen, kan ik u helpen?’ vroeg ik met mijn stralendste glimlach. “Wat ben jij vrolijk!’ zei de man op bijna verwijtende toon. Ik schrok een beetje en zei dat ik altijd zo in de winkel sta maar voor hem best iets minder opgewekt wilde doen als hij het vervelend vond. Meteen daarop verontschuldigde de man zich en zei hij dat hij het eigenlijk juist verschrikkelijk kon waarderen maar totaal niet gewent was. De beste man blijkt uit Amsterdam te komen. ‘Als ik daar een hapje buiten de deur ga eten wordt mijn bord nog net niet voor mijn neus geflikkert’, verteld hij. ‘Een ‘smakelijk eten’ kan er tegenwoordig niet meer vanaf’. Ik vertelde hem dat dit niet alleen in Amsterdam gebeurd en daarop volgde een gesprek over de klantvriendelijkheid van tegenwoordig. Of eigenlijk het gebrek daaraan. Ik merk het zelf ook steeds vaker. Je komt een winkel binnen en de cassière draait nog net haar hoofd niet weg. Of wel, als je het volledig treft. Je vraagt iets en je wordt ter plekke afgesnauwd. Een simpel ‘goedemorgen’ en ‘fijne dag nog’ kan er tegenwoordig niet meer vanaf.
Van de week hoorde ik dat er een opleiding voor klantvriendelijkheid bestaat. Mijn mond viel letterlijk tot op de grond open van verbazing. Een cursus klantvriendelijkheid?? Het moet toch goddomme niet gekker worden?? Als verkoopster is het ook van belang dat je goed bent in het lezen van lichaamstaal. En dat je productkennis hebt. Weten hoe je met een kassa om moet gaan en terug moet tellen naar een bepaald bedrag bij het afrekenen zijn ook dingen die erg makkelijk zijn als je in een winkel staat. Ik kan er ook echt wel inkomen dat het fijn is dat hier een cursus voor bestaat als je nog niet over deze kwaliteiten beschikt. Maar een opleiding tot klantvriendelijkheid? Kom op zeg!! Zet verdorie een glimlach op en heet de mensen die speciaal naar jouw winkel, eetgelegenheid of weet ik veel wat voor bedrijf komen welkom! Geef ze het gevoel dat ze gewaardeerd worden en help ze een handje waar nodig. Is dat nou zoveel gevraagd? Vind je het gek dat de wereld naar de knoppen gaat. Als mensen al een cursus nodig hebben om elkaar te begroeten en te voorzien van een vriendelijk woord, waar gaat het dan heen?

Ik kan mij hier altijd zo ontzettend kwaad om maken. Bij ons in de winkel word iedere klant met respect behandeld. Word de klant gezien. We begroeten je bij binnenkomst, maken een vriendelijk praatje, stellen netjes vragen als ‘kan ik u helpen?, anders nog iets?, zal ik het voor u in een tasje doen?’ en meer van dat soort vragen die vanzelfsprekend horen te zijn. Lopen mee naar de auto als de klant te veel meegenomen heeft om in één keer te dragen, houden de deur open voor de klanten in rolstoel of met kinderwagen en bezorgen met liefde de boodschappen van de oudere mensen bij ze thuis. En zetten dit desnoods zelfs nog voor ze in de kastjes! Als een klant een vraag heeft beantwoorden wij deze zonder te zuchten en te steunen en mochten wij zelf het antwoord niet weten dan komen wij er later op terug.
Natuurlijk hebben wij ook onze dag weleens niet. Maar gelukkig zijn alle meiden uit onze winkel van mening dat de klant hier geen last van hoeft en hoort te hebben. Mopperen doe je maar even in de kantine waarna je weer met een blije snoet de winkel in komt. En natuurlijk hebben wij ook klanten die we het liefst zo snel mogelijk de winkel hebben uitgewerkt maar ook bij die mensen zet je je beste beentje voort en in het uiterste geval kan je, met glimlach, diegene naar een collega verwijzen. We hebben vorig jaar met de uitreiking van de Bakker met Ster verkiezing niet voor niets een ruime 9 gescoord op klantvriendelijkheid. En we horen regelmatig van onze fans dat ze nergens zo leuk geholpen worden als bij ons. Ik vind het persoonlijk juist een geweldige uitdaging om iemand die als een chagrijnige brombeer de winkel binnen komt met een glimlach naar buiten te laten gaan. En het maakt je eigen dag echt een stuk gezelliger als je met een glimlach achter de toonbank staat dan met het gezicht van een oorwurm.

Een cursus klantvriendelijkheid. Misschien moet ik hem zelf maar gaan geven. Maar of de vriendelijkheid zelve op deze dag haar glimlach in de plooi kan houden durf ik niet te beloven. Want mensen die deze cursus nodig hebben zijn volgens mij al niet meer te redden. Mocht dit het geval zijn dan zou ik ze in ieder geval vriendelijk naar de uitgang van het cursuscentrum begeleiden en ze nog een hele fijne dag wensen!

Denise Brakenhoff

Na maanden van voorbereiding was het op 1 januari jl. eindelijk zover, de bakkerij ging voortaan onder mijn naam, Lex Brakenhoff, verder!

Samen met Denise ga ik nu het avontuur aan van het runnen van onze eigen bakkerij, en wel op onze eigen manier. Althans, voor zover mogelijk aangezien mijn ouders ook nog steeds een grote rol spelen en Denise en ik er bewust voor hebben gekozen dat Denise, tot onze kinderen alle drie naar de basisschool gaan, er voornamelijk voor hén zal zijn. Al neemt dit niet weg dat er geen dag is waarin we niet samen het wel en wee van de bakkerij bespreken en is ze, ondanks dat ze niet fulltime op de werkvloer is, bij alles betrokken.
Hoewel ik zelf natuurlijk al jaren mee draai en alweer twee jaar mede eigenaar ben is het toch wel een sprong in het diepe. Gaan onze klanten onze stijl mooi vinden? Gaan ze onze filosofie van Pure, Passion, Pride waarderen? Krijgen wij onze medewerkers allemaal enthousiast voor ons avontuur? Een hoop vragen welke voor heel wat slapeloze nachten hebben gezorgd.
Geloven in wat wij willen en wat wij waar willen maken was het enige wat we konden doen.

Nu zijn wij 50 dagen verder en wordt de eerste balans opgemaakt. Een hele mooie balans want we hebben veel nieuwe mensen mogen ontvangen in onze vernieuwde winkel en onze vertrouwde vaste klanten reageerden op een enkeling na allemaal positief op de nieuwe uitstraling en de veranderingen in het assortiment.
De complimenten die wij van u hebben ontvangen doen ons bijzonder goed, want uiteindelijk is het ons doel om u blij en gelukkig te maken door de mooiste en meest smaakvolle producten te bakken.

Kortom, we zijn goed op weg, maar er zijn ook nog veel dingen die wij nog anders zouden willen zien. En dus gaan we er nog even vol tegen aan de komende tijd.

Via deze weg wil ik Denise bedanken voor haar steun en vertrouwen in mij en mijn droom, een droom die nu ónze droom is geworden, mijn ouders voor hun inzet en vertrouwen in mij, mijn schoonouders voor hun hulp in ons gezinsleven waar ik soms wat dagen minder tijd voor had, onze medewerkers voor hun inzet in ons mooie bedrijf maar natuurlijk ook u voor uw vertrouwen, de vele complimenten en soms ook voor uw kleine kritische puntjes. Want uiteindelijk leren wij daar het meeste van.

En dan zijn we zo maar weer een maand verder in het nieuwe jaar. En wat een begin! Onze zoon heeft gewisseld met zijn vader: van bakkerij Aad naar bakkerij Lex Brakenhoff.

Als vader en moeder zijn we daar natuurlijk verschrikkelijk trots op want als klein jongetje riep hij al : ‘ik wordt later bakker’. Hoe mooi is het dan als je kind zijn toekomstdroom uitkomt?! Samen met Denise hoopt Lex, net als opa Jaap met Bets en vader Aad met Chris, een heerlijke tijd te mogen doorbrengen in hun eigen zaak. Voor ons veranderd er nog weinig want we blijven (met toestemming van de nieuwe baas) lekker meewerken en genieten. Vooral genieten. Want hoe heerlijk is het om stiekem naar je kind te kijken terwijl hij doet wat hij het liefste doet?! Heerlijke, eerlijke en mooie producten maken volgens een eigen visie en door er zijn eigen draai aan te geven, maar waarbij de recepten van opa en vader zeker in eren worden gehouden. En dit met zoveel liefde en passie doet dat ik als (snel jankende) moeder regelmatig volschiet omdat hier een mooi mens staat die een doel heeft: mensen verwennen met de heerlijkste producten, zodat eten een feestje en genieten wordt.

Pure, Passion en Pride. Deze drie woorden drukken alles uit waar wij met elkaar voor gaan/staan.

We gaan door. De weg die opa is ingeslagen, vader heeft voortgezet en zoon nu nog verder uitbreidt voor wie weet…? De kleinkinderen kunnen al hele lekkere koekjes bakken!

De gehele zaak is opgefrist en veranderd. De bedrijfskleuren zijn doorgevoerd in verpakkingen, bedrijfskleding en de buitenkant van de zaak. En die buitenkant dat was toch wel de grootste verandering. Wij waren er samen al maanden mee bezig maar dan nog was het heel spannend toen de schilders de eerste kwaststreek gingen zetten. Maar wat is het mooi geworden! We zijn er echt lyrisch over. De meningen zijn heel erg verdeeld maar wij zelf vinden het nog mooier dan we ooit gehoopt hadden. Een zaak aangepast aan deze tijd, klaar voor de toekomst. Een toekomst waarin we samen met u nog heel veel veranderingen zullen meemaken maar vooral een heerlijke, smakelijke en gezellige tijd mogen beleven.

Want het woordje PRIDE op de gevel staat voor de trots op onze producten, maar zeker ook voor de trots dat u ons als klant wilt blijven bezoeken.

AAD EN CHRISHNA BRAKENHOFF

Als ondernemer heb je regelmatig het gevoel dat een dag te kort uren heeft, duizenden dingen zijn er te regelen of vragen om je aandacht. Regelmatig zet je je gezondheid op een laatste plaats en vraag je van je gezin begrip, gelukkig heb ik het beste gezin dat ik mij wensen kan!
Als bakker heb je ook nog eens te maken met werk waar veel tijd in gaat zitten, tijd is immers smaak! Met de feestdagen in het zicht word de druk nog eens vertienvoudigd en geef je nog eens extra gas. Van mijn personeel vraag ik een zelfde instelling.
Nu kan je door blijven rennen en verwachten dat iedereen achter je aan blijft rennen maar dat is niet vol te houden, daarom proberen wij in ieder geval 1 keer per jaar met elkaar er even een avondje tussen uit te gaan, de motor op te laden. Het meest ideale moment voor ons is om dit net voor de december drukte te doen.
Zo gingen wij afgelopen zaterdag met het hele team even lekker uit, dit keer was er gekozen voor een filmpje pakken en goed eten. Maar het belangrijkste was dat we even weg waren van de werkvloer en het er eens lekker van namen.
Na een gezellig avondje wachtte er meteen weer een kort nachtje en een dag van rennen en vliegen, maar dat maakte mij niet uit want het motortje was weer opgeladen en klaar voor de komende tijd!

Lex

Alweer ruim vijf jaar ben ik gelukkig getrouwd met Denise. Maar al veel langer geleden beloofde ik haar mijn eeuwige trouw tijdens onze eerste kus op de dansvloer van bar Shooters te Krommenie. Ik wist dat dit het meissie was waar ik voor altijd bij wilde blijven.
Toch kwam ze er al snel achter dat ze toch niet helemaal de enige was, vanaf het begin af aan was er óók een ander, en hoewel ze zo nu en dan jaloers was wanneer ik in één week meer tijd met die ander door bracht dan met haar leerde ze ermee leven.

Menig maal beloofde ik Denise om wat minder tijd door te brengen met haar concurrent, maar bleek dit toch wel wat lastiger te zijn dan gedacht. Het is gewoon pure passie tussen die ander en mij. Een passie zoals je maar zelden ziet.

Gelukkig kreeg Denise ook gevoelens voor mijn tweede grote liefde en zijn we nu hard op weg om een mooi driehoeks huwelijk op te zetten. Want hoe lief, mooi, leuk, gezellig en puur Denise ook is, ze zal me altijd moeten delen met de bakkerij.
Een bakker en zijn bakkerij, het blijft een bijzonder iets! Iets waar zelfs de liefste vrouw niet hélemaal tussen komt.

Anything that can go wrong will go wrong, zo luid de wet van Murphy. Simpel vertaald, alles wat fout kan gaan gaat ooit fout.
Zo weet je dat wanneer je met mensen werkt er op een dag één ziek kan zijn, maar wanneer je in ruim 20 jaar slechts een handje vol ziekmeldingen hebt gehad voel je je toch een beetje onoverwinnelijk. Helaas heeft Murphy altijd gelijk. Zo kregen wij de laatste 2 jaar te maken met afgescheurde pezen, ingescheurde pezen, een sterf geval, een zware hersenschudding, een gebroken sleutelbeen, kanker, gebroken pols en staar.
Dankzij goed teamwerk hebben wij tot op heden alles goed kunnen opvangen en daar ben ik ons team ook enorm dankbaar voor. Hopelijk komt iedereen weer gezond terug en kunnen we dan weer 20 jaar vooruit!

Zes weken geleden werden Denise en ik voor de derde keer trotse ouders. Dit maal van een prachtige zoon, Kai. Daarmee begon weer de periode van om de drie uur een flesje geven en zorgen dat hij genoeg kan rusten. Want voeding en voldoende rust is natuurlijk van levensbelang.
Vorige week ben ik begonnen met het opstarten van een nieuwe desem. Desem is een natuurlijke vorm van gisting wat een enorme smaak geeft aan brood. Net als bij Kai is voor mijn desem het op tijd krijgen van voeding en voldoende rust van levensbelang. Alleen dán kan ik deze desem jarenlang blijven gebruiken.

Zo stond er vandaag een wekker voor mijn desem en kwam na het voeden daarvan Kai voor zijn fles. Sommige mensen zullen het druk vinden maar ik vind het vooral het mooiste wat er is, je kinderen groter zien worden en je desem weer zien pruttelen na zijn voeding.

Lex, trotse vader van Nomi, Lynn, Kai en zijn eigen desem.

Zoals de meeste mensen misschien wel weten ben ik persoonlijk zeer gecharmeerd van het mooie oer graan “Spelt”. Met zijn enorme hoeveelheid eiwitten, aminozuren, vitaminen en belangrijke vetzuren is het een prachtige grondstof om mee te werken.
Toen collega bakker Frank van Eerd bekend maakte dat hij dit jaar de Rabobank ploeg dagelijks zou voorzien van spelt brood tijdens de Tour de France raakte ik direct opgewonden, dit was een mooie kans om het spelt brood bekender te maken onder onze fans.
Ik mag graag wielrennen kijken dus dit was een mooie combinatie. Samen met Denise sprak ik af om de winkel na het teleurstellende EK voetbal in de Tour de France stemming te brengen en dagelijks mooie spelt broden te bakken. Een dag succes of podiumplaats van de Rabobank ploeg zou het compleet maken.
Helaas verloopt de Tour de France tot nu toe net zo dramatisch als het EK voetbal. Na een 12 dagen koersen is de helft van de Rabobank ploeg afgestapt. Grotendeels door valpartijen veroorzaakt.

Het graantje wat wij probeerde mee te pikken deze Tour valt dus helaas wat tegen, en zo blijkt maar weer dat ondernemen soms puur gokken is.
Hopelijk heeft u wel de moeite genomen om een keer één van die overheerlijke spelt broden te proberen. U mag er dan misschien niet beter van op de fiets blijven zitten, goed en lekker is het zeker wel!

Lex

Er zijn van die gewoontes die voor de één zo gewoon lijken, maar voor een ander juist weer “grappig” of “raar” zijn. Wanneer je mensen vraagt naar hun eet gewoontes kunnen er soms hele leuke dingen naar boven komen.

Één van de eerste keren dat ik samen met Denise brood zat te eten bleek dat zij graag een snee wit brood met pindakaas en komkommer eet. Ik keek nogal vreemd bij het zien van die combinatie maar uiteindelijk bleek het nog best lekker te zijn. Het “droge” deel van de pindakaas in combinatie met het frisse “natte” van de komkommer.

Ook door het land heen kom je leuke tradities tegen. Zo eten wij in de Zaanstreek op zondag regelmatig oud brood wat omgetoverd word tot lekkere wentelteefjes. In Friesland eten ze graag suikerpoffen na de bevalling, kleine zoete cadetten met kaneel om de boze geesten uit te drijven. Terwijl ze in Drenthe weer kiezen voor een krentenwegge.
In Groningen zijn ze weer graag creatief met wit brood en maken ze er dierenfiguurtjes van. Ook wel fieterknuten genoemd.

Als bakker kom ik regelmatig bij andere bakkers door het hele land en let ik altijd op alles wat met mijn vak te maken heeft. Ik vind het dan ook bijzonder leuk om te zien dat er in zo’n klein landje als Nederland zoveel verschillende streekproducten en tradities zijn.
Het verschil in gewoonten van de Nederlanders maakt onze rijke broodcultuur zo speciaal en zo mooi! Alleen al om daar aan te mogen deel nemen is voor mij reden genoeg om dagelijks bezig te zijn (en te blijven) met het mooie product brood!

Lex