Het in vaste dienst treden bij mijn vader zag ik altijd als het eerste honk naar een overname van de bakkerij. De bakkerij waarin ik ben opgegroeid en die zo een enorm groot deel van mijn leven is. Na wat jaren op school en bij andere bakkers te hebben rond gekeken ging ik “in leer” bij mijn vader. H.eel veel dingen die je niet uit boeken kan leren leerde ik aan de hand van mijn vader. Met vallen en opstaan leerde ik wat het precies betekent om een eigen zaak te hebben. Het harde werken naast de productie, de slapeloze nachten, de risico’s die je moet nemen en de verantwoording die je hebt voor je producten, werknemers en je gezin Stuk voor stuk dingen die ik de laatste jaren leerde kennen.
En toen kwam daar het moment waarop ik voor een deel in de zaak trad, voor mij een grote stap. Oftewel de stap naar het tweede honk.
Vorige maand besloten wij dat het nu tijd werd om de run te maken naar het derde honk, het officieel veranderen van de bedrijfsnaam. Maanden lang heb ik erover lopen piekeren, door de aanwezig van meerdere bakkers met de naam Brakenhoff vroeg ik mij af of het niet makkelijker zou zijn een totaal andere naam te nemen? Geen problemen meer met leveranciers die bij de verkeerde bakkerij afleveren, geen bestellingen die bij de verkeerde bakkerij worden besteld en geen verkeerde vergelijkingen meer! Het leek mij heel mooi om dat te doen, het Gouden bolletje, Bakker Lex, Lex’s bakkery, Bakkertje Lex zomaar wat namen die in aanmerking kwamen.
Maar moet ik 65 jaar naamsbekendheid die door opa Jaap en vader Aad is opgebouwd dan zomaar weg gooien? De bekendheid van dat kleine bakkertje (want zo groot van stuk zijn wij alle drie niet) in de noord zou zomaar kunnen verdwijnen en klanten zouden weg kunnen blijven.
Dagen lang heb ik samen met Denise lopen wikken en wegen wat te doen. Uiteindelijk hebben we de knoop door gehakt en voor de meeste logische naam gekozen, een naam waar ik trots op ben en waar voor mij 65 jaar emotionele historie aan vast zit.
Vanaf 1 januari 2013 zullen wij verder gaan onder de naam: “bakkerij Lex Brakenhoff” compleet met een nieuwe huisstijl en nieuwe verpakkingslijn. De komende maanden hou ik u via de social media op de hoogte van de ontwikkelingen.
Momenteel zijn wij druk bezig met het kiezen van de lettertype.

Mocht u suggesties of vragen hebben laat het mij weten. Want zoals u weet zijn wij altijd voor u bereikbaar!

In de Zaanstreek vieren wij ieder jaar Pinkster drie, helaas weet lang niet meer iedereen in de Zaanstreek waarom wij dit vieren.
Speciaal voor iedereen die erin geïnteresseerd is hierbij kort het verhaal van Pinkster drie:

Voor de achtergronden van de Zaanse feestdag ‘Pinkster Drie’ moeten we echter terug naar 1573 en naar de Tachtigjarige Oorlog. Amsterdam is in die dagen zeer fout en werkt samen met de vijand, de Spanjaarden. Haarlem, Alkmaar en een groot deel van Holland bindt echter de strijd aan met de Spaanse troepen. Als in 1573 Haarlem na een bloedige strijd in handen van de Spanjaarden is gevallen, wil Alva heel Noord-Holland veroveren. Ruim drieduizend Spaanse soldaten trekken dan ook moordend en plunderend door de Zaanstreek. Nadat Assendelft, Krommenie en Westzaan gevallen zijn, trekken de soldaten verder richting Purmerend.

Boerenschuit

Veel Zaankanters vluchten weg ‘hunne goederen op de rug dragende’, terwijl de Spanjaarden ‘niet moede werden van het plunderen en vernielen’. Op de dinsdag na Pinksteren trokken de Spaanse troepen richting Wormer. Boer Haentjes en de meid waren die ochtend al vroeg aan het melken. Opeens zag de meid een schittering van blank metaal en waarschuwde zij de boer. Boer Haentjes aarzelde geen moment en holde snel naar het dorp om iedereen te waarschuwen. Een boerenschuit werd over de dijk getrokken en daar achter vandaan werden de soldaten bestookt door de plaatselijke vrijbuiters en een groep Watergeuzen. Daarbij kregen zij ook steun van een aantal vrijbuiterscheepjes die bij de Kalverschans, de huidige Zaanse Schans, lagen. En zo werd de opmars van de Spaanse bezetters tot staan gebracht en bleef Purmerend gespaard. Daarom wordt deze dag, ‘Pinkster Drie’ nog steeds in de Zaanstreek gevierd. Vroeger werd er op Pinkster Drie standaard naar Purmerend afgereisd om een bokkie te kopen op de veemarkt. Helaas is er niets meer over van deze markt maar is er nog wel genoeg andere gezelligheid te beleven.

Wij als echte Zaanse bakker willen deze traditie in ere houden en zijn daarom dinsdag 29 mei gesloten.

Het afgelopen jaar is er door een stel super enthousiaste mensen gewerkt aan een boek over de parels van de Zaanstreek, ook wij mogen ons één van deze parels noemen en zijn daar super trots op. Hieronder leest u meer over het boek “Kijk Zaans”

De Zaanstreek heeft een rijk verleden. Met de boeken die daar over geschreven zijn kan makkelijk een grote boekenkast gevuld worden. Anno 2012 heeft dit gebied echter óók een boeiend verhaal te vertellen. Het boek Kijk Zaans, dat in oktober 2012 verschijnt, vertelt in tekst en beeld wat de Zaanstreek juist in deze tijd zo aantrekkelijk maakt.

Voor Kijk Zaans zijn honderd mensen geïnterviewd die met passie vertellen over een opmerkelijk Zaans onderwerp. Het is een inspirerend boek, bedoeld voor mensen die oog hebben voor kwaliteit en die nieuwsgierig zijn naar wat de Zaanstreek te bieden heeft. Je ontdekt wat groene sprongetjes zijn, en komt het verhaal te weten achter beroemde en opmerkelijke gebouwen. Je leest hoe het is om te sporten op en langs de Zaan, en ziet hoe kunstenaars zich laten inspireren door deze unieke omgeving. Je vindt verrassende goede Zaanse keukens op bijzondere locaties. En voor de speciale winkels die je in het boek tegenkomt, fiets je graag een stukje om! In Kijk Zaans lees je over bekende en onbekende bedrijven, die met elkaar gemeen hebben dat er met passie en vakmanschap gewerkt wordt, aan uitstekende, soms wereldberoemde, producten. De duivekater van Brakenhoff staat er natuurlijk ook in! Andere voorbeelden zijn het marmoleum uit Krommenie, de koekjes van Verkade, de Zaanse mayonaise en producten van nog altijd werkende windmolens. Kijk Zaans gaat over alles wat gezamenlijk de Zaanstreek kleur geeft. We noemen ze de ‘parels’ van de Zaanstreek.

De verhalen zijn gegroepeerd in elf thema’s, en gaan vergezeld van prachtige fotoseries, gemaakt door gevorderde amateurfotografen. De kwaliteit is indrukwekkend, en het enthousiasme spat van de pagina’s af! Verschillende fotoseries zullen ook worden tentoongesteld, onder meer bij Breugems Brouwerij en de bibliotheken in Zaandam en Krommenie. Op http://www.kijkzaans.nl vind je nog veel meer Zaanse ‘parels’. De mensen die geïnterviewd zijn voor het boek hebben allemaal vijf tips gegeven. Daar zitten heel verrassende dingen bij. Het gaat om bedrijven, mensen, natuurgebieden, winkels en dergelijke waarvan de geïnterviewde zei: “Het is geweldig dat we dát in de Zaanstreek hebben!” Dus ben je op zoek naar een leuk restaurant, een goede winkel, een uitstekende vakman of een bijzonder uitstapje? Kijk dan eens rond bij de tips op de website.

We plaatsen elke dag een kwaliteitstip op Facebook (Groep Kijk Zaans) en op Twitter (@KijkZaans). We ondernemen van alles om de kwaliteit in de Zaanstreek onder de aandacht te brengen.

Kijk Zaans, dat is: 100 Zaanse bedrijven, mensen, cultuuruitingen, producten, sporten, musea, uitgaansgelegenheden, winkels, parken en opmerkelijke bouwwerken belicht door elf unieke fotoseries. 216 pagina’s in full colour, verkrijgbaar voor €14,90. Je kunt het boek nu al reserveren via http://www.kijkzaans.nl . Ook staan daar de verkoopadressen vermeld waar het boek vanaf oktober 2012 verkrijgbaar is.

Deze keer een blog van Joeri Klous, Joeri kwam een paar jaar geleden bij ons langs met de vraag of wij hem wilde sponseren. Nu sponseren wij meestal geen individuele mensen, maar na wat onderzoek bleek Joeri een grote belofte te zijn en besloten wij hem te gaan sponseren.
Hierbij zijn blog:
Ik ben Joeri Klous, ik ben 15 jaar, mijn grote hobby
is schaatsen.
Als klein kind ben ik begonnen op mijn allereerste schaatsen,
de easygliders, dit zijn een soort Friese doorlopers alleen dan van plastic.

Op 8-jarige leeftijd reed ik de skeelerronde van Zaanstad,
33 km. Ik was toen de jongste deelnemer. Na deze ronde werd mijn moeder
benaderd, of ik interesse had in wedstrijdschaatsen.
Dit was de start van mijn mooiste hobby.
Mijn 7de seizoen van het wedstrijdschaatsen is nu afgelopen.
Ik heb nu twee jaar in de C-selectie gezeten. Daar heb ik
veel geleerd en ook leren afzien.
Ik train zes dagen in de week. Hier omheen moet ik ook nog
naar school en zorgen dat mijn huiswerk op orde is.
Dagelijks onderdeel in de C-selectie is het bijhouden
van een dagboek. Hierin vermeld je wat je ochtendhartslag is,
hoeveel je weegt, 1 keer in de week je lengte meten. Ook vermeld je hoe de
trainingen gingen, en hoelang je hebt geslapen.
De trainers kunnen hier je fysieke gesteldheid
uit afleiden, overtraindheid ligt namelijk altijd op de loer.

Waar let je op met eten?
Eigenlijk eet ik het liefst Santaro van bakkerij Aad
Brakenhoff
Voor een wedstrijd haal ik daar ook vaak krentenbollen,
mijn favoriet is krentenbollen met spijs.
En of ik nou een fiets- of schaatswedstrijd rijd het is
gebleken dat het hier altijd het beste op gaat!!!!

De zomertrainingen bestaan uit harlopen, skeeleren, fietsen
en in het weekend een wedsrijd fietsen.
De wintertrainingen bestaan uit 3 schaatstraingen
1 sportschooltraining, spinning en bodypump (dit is geen krachttraining).
Het weekend is er altijd een wedstrijd, de niet wedstrijddag
wordt er buiten gefietst of binnen op de tacx voor de tv met Eurosport aan.

Sprint is niet mijn beste onderdeel. Ik rijd liever
de langere afstanden.
Ik rijd graag marathons, daar zou
ik graag verder in gaan, maar kenners adviseren me dat ik
me voorlopig nog moet toeleggen op het langebaanschaatsen. En dan is de
1500 meter een heel belangrijke afstand.

Als A-pupil(13 jaar) werd ik Gewestelijk Kamipoen
marathon, datzelfde jaar werd ik ook Nederlands kampioen marathon.
Als C-junior(15 jaar) werd ik wederom Gewestelijk kampioen
marathon, en werd ik 8ste op het NK.

Mijn PR’s(persoonlijke records) zijn:

500: 43.07
1000: 1.26.51
1500: 2.09.55
3000: 4.27.32

Donderdagochtend 1 uur de wekker gaat, een pijn scheut schiet er door mijn maag, zal ik dan ook
ten prooi vallen aan het rotan virus? Langzaam aan maak ik mij op voor een nieuwe dag heerlijke producten bakken. Maar dat onbekende gevoel maakt dat het allemaal wat minder fijn is als normaal.
3 uur Chrishna komt de bakkerij binnen, wat ziet zij eruit?? Slecht geslapen? Is mijn openingszin en een bevestigend knikje komt mijn kant op. “Ik heb de hele nacht liggen draaien van de zenuwen” zenuwen??? OH JA!! vandaag krijgen wij te horen of we genomineerd zijn voor de sterren! Maanden lang naar toe gewerkt en dan was ik het zowaar vergeten. Of onbewust toch niet dat rare gevoel in mijn maag zal wel van de spanning komen…

8.51 uur de telefoon gaat voor de zoveelste keer maar dit keer niet voor een bestelling, het is het nederlands bakkerij centrum en ze willen mij spreken. Gejuich klinkt er al in de bakkerij want de genomineerde werden gebeld en de rest kreeg een mailtje.
Het gejuich is terecht de heer Wijnhorst aan de andere kant van de lijn verteld mij het goede nieuws dat we door zijn naar de finale ronde.
Het gevoel van buikgriep maakt plaats voor vlinders, een gevoel van trots en blijdschap verdrijft het “rotan virus”.

Nu nog eens 2 maanden in spanning zitten, 26 april horen we of we ook daadwerkelijk een ster krijgen. Maar of we die ster nou wel of niet pakken dit pakken ze ons al niet meer af en is iets waar we met het hele team trots op kunnen zijn. In een zeer korte tijd hebben we toch met zijn allen een hele grote sprong vooruit gemaakt en bergen werk verzet!

De rest van de dag is het één groot feest, klanten of fans zoals ik ze noem komen ons massaal feliciteren en iedereen verteld me hoe trots ze zijn op hun bakker. Moe maar voldaan val ik met een heel ander gevoel in slaap als dat de dag begon.

Binnenkort geeft onze “groothandel” voor bakkerijgrondstoffen een groot feest voor al haar klanten. Een feest waarbij niet gelet word op de kleintjes.
Toen ik deze aankondiging zag vroeg ik mij af of je altijd maar moet vieren wat er te vieren valt, net als veel van mijn collega bakkers moeten ook wij er hard aantrekken deze tijd om overeind te blijven. Grondstof prijzen rijzen de pan uit net als alle overige kosten.
Moet een bedrijf dat wat te vieren heeft dat dan niet doen door iets terug te geven aan zijn klanten waardoor we over 5 of 10 jaar met zijn allen als de economie weer wat is aangetrokken weer een feestje kunnen vieren?
Laten we nou toch met de gehele branche ervoor zorgen dat ons prachtige mooie vak blijft bestaan en dat we met zijn allen gezond uit deze economisch mindere tijd komen!

Lex

Zoals ik al eerder zei hebben wij ons dit jaar ingeschreven voor de wedstrijd bakker met ster, een wedstrijd waarbij je als bakkerij één of meerdere sterren kan verdienen. Het is net zoiets als de Michelin sterren voor restaurants.

Door middel van winkel beoordelingen, mysterie shoppers, productkeuringen en het oordeel van de vakjury word er naar je bedrijf gekeken. Het doel van ‘Bakker met Ster’ is en blijft het bevorderen van de kwaliteit en het imago van de totale bakkerijbranche. Dit gebeurt door uitzonderlijke prestaties in de branche te benadrukken. Voor mij was de reden om mee te doen vooral om eens te horen hoe mensen uit de branche denken over ons bedrijf, ben ik vorig jaar na de gedeeltelijke overname de juiste weg ingeslagen of moet ik een 180 graden draai maken?

Het mooie om te zien is dat de wedstrijd niet alleen bij ons als ondernemer leeft maar ook bij het personeel, iedereen wil natuurlijk toch een goeie beoordeling krijgen van het bedrijf waar ze voor werken. Begin maart horen we of we door gaan naar de finaleronde of dat er nog het één en ander valt te verbeteren. Wat de uitslag ook is voor ons bedrijf is het in mijn ogen goed dat er naar gekeken word door mensen die buiten het bedrijf staan.

Ik hou jullie op de hoogte.
Lex

Zichtbaar nerveus stapt ze de kamer binnen. Door haar hoofd flitsen de afgelopen jaren voorbij, het ging toch allemaal goed……. of vergeet ik wat?
Ik vraag haar tegenover mij te gaan zitten en probeer haar wat op haar gemak te stellen. Ik zie haar enigzins ontspannen, gelukkig. Terwijl ik mijn van te voren goed uitgewerkte stappenplan door loop komt zij steeds losser, het plan werkt en het word twee richting verkeer. Met een kwartiertje zijn we bij het einde aangekomen.

Ik vraag haar nog wat ze ervan vond, en gelukkig viel het haar uiteindelijk best mee. Zo’n eerste functionerings gesprek na al die tijd dat ze al voor de bakkerij werkt.