Meester Boulanger

De titel Meester Boulanger is er alleen voor de állerbesten. De kroon op het ambacht van de Boulanger. Het is de hoogste waardering voor het bakkerij ambacht en getuigt niet alleen van wereldklasse op het vakgebied, maar ook van visie en het doorvoeren van innovatie.

De kandidaten doorlopen een intensief selectietraject ter voorbereiding op het examen. Na een beoordeling van hun portfolio met werkervaring volgt een uitwerking op papier van de praktijkopdracht. Pas nadat de uitwerking is goedgekeurd door de examencommissie, mogen de kandidaten deelnemen aan het examen: het uitvoeren van de praktijkopdrachten.

Jos den Otter, voormalig voorzitter van de projectgroep Meesterexamen: “De criteria voor het examen zijn zwaar. Er wordt veel verwacht van de ‘Meester Boulanger’. Doel is ook om het hoge niveau in Nederland te bevestigen, uit te dragen én te verhogen. Er is veel creativiteit en vakkennis in de Boulangerie. Het is belangrijk dat te laten zien”, vindt Den Otter. “Ons beroep heeft een grote aantrekkingskracht en spreekt erg tot de verbeelding van heel veel mensen. Wij zijn ambachtelijke vakmensen die met natuurlijke ingrediënten de mooiste en lekkerste producten maken. En als vakmensen hebben wij de plicht ons beroep richting het publiek hoog te houden.”

Bron: http://www.meestertitel.eu/boulanger/

Ik heb altijd een drang naar ‘meer’, ‘beter’ en ‘ergens naartoe streven’. De afgelopen twee jaar was dit de drang om drie sterren in de wacht te slepen bij de verkiezing ‘Bakker met Ster’ en hoewel we onze drie sterren ieder jaar moeten zien te behouden en hier dus nog steeds uitdaging in zit was ik op zoek naar meer. Een extra uitdaging, een extra drive om mezelf te bewijzen. Wat kan ik? Wat ben ik waard? Ik heb deze drive nodig, zonder uitdaging voel ik mij een stuk minder gelukkig en heb ik het gevoel dat ik in een zwart gat donder. Misschien een beetje zwaarmoedig maar ach, it’s all in the character.

De laatste jaren heb ik zeker niet stil gezeten en heb ik mij gericht op mijn verdere ontwikkeling qua brood bakken. Ik heb een aantal cursussen gevolgd bij het Bakery Institute, een geweldig opleidingscentrum in Zaandam welke worden gegeven door mensen met dezelfde passie als die ik heb. Ze werken daar met zoveel vuur, zoveel passie en zoveel plezier dat ik, ondanks dat ik eerst de hele nacht had gewerkt en enigszins moe heen ging, daar met een gigantische stoot energie weer vandaan kwam. Klaar om alle nieuw geleerde technieken en producten uit te proberen. En daar ben ik stiekem zo ver in door geslagen dat mijn vrouw moppert over het gebrek aan ruimte in de winkel om al deze topproducten te presenteren.

Ik wist van het examen ‘Meestertitel’ af maar durfde pas de stoute schoenen aan te trekken en mij in te schrijven toen ik van de mensen bij het Bakery Institute en het Nederlands Boulangerie team het laatste zetje had gekregen. ‘Lex, wij denken dat je met jouw wil, energie en passie een heel eind kunt komen. Schrijf je in man!’
Zoals hierboven ook al staat beschreven verdien je deze wereldtitel niet zomaar. En zal ik meer dan mijn stinkende best moeten doen om alleen al door de voorrondes heen te komen. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Maar ik heb nog even want het examen vind pas plaats in het najaar van 2015. Het komt er nu op neer dat ik een portfolio maak wat er uit springt. Wat precies laat zien wie ik ben en waar ik voor sta. Met de ideeën moet het wel goedkomen, daar barst ik van. Nu alleen de uitvoering nog.
Ik ben erg van de term ‘terug naar de basis’. In onze Saense broodlijn heb ik hier voor het eerst mee geëxperimenteerd en ik moet zeggen, met groot succes! Als basis niks anders dan Saens meel, water, desem, zout en een heel klein beetje gist. Brood zoals brood hoort te zijn! Waar ik voor sta en waar eindeloos mee te variëren valt, zonder dat het basisidee vervalt.

Bij deze wil ik graag alle deelnemers van het examen 2013 veel succes wensen. Ik volg jullie op de voet! Via social media en mijn blog blijf ik u op de hoogte houden van mijn nieuwe avontuur. Vragen, tips en suggesties zijn natuurlijk altijd welkom want een beetje support is wel fijn. Ondanks dat ik er onwijs veel zin in heb, mijn kop uit elkaar knalt van de ideeën en ik niet kan wachten tot ik mijn portfolio mag laten zien vind ik het ook behoorlijk spannend. Want ‘Meester Boulanger’…?! Je moet jezelf maar zo mogen noemen! Dan komt dat gapende zwarte gat ineens wel heel dichtbij. Want om maar even in bakkerstermen te blijven, hoger dan dat kan je toch niet rijzen?!

#broodbakkenisstoer

Speciaal

Iedere klant die bij ons de winkel binnen stapt is voor ons speciaal, of diegene nou eenmaal, wekelijks of iedere dag bij ons langskomt, ze nemen allemaal de moeite om ons te bezoeken, en in de meeste gevallen iets bij ons te kopen. Een product dat met uiterste zorg en vooral met liefde is gemaakt. Een product waar we trots op zijn! Speciale klanten dus, allemaal!

En toch komen er mensen in de winkel die net een beetje extra bijzonder zijn, een beetje extra speciaal. Zo hebben wij vaste klanten uit Krommenie, Wormer, Wormerveer, Westzaan en helemaal uit Westknollendam, die speciaal voor ons brood een heel eind omrijden. En dat terwijl sommigen een bakker naast de deur hebben maar die niet vinden tippen aan onze vriendelijkheid en kwaliteit. Iemand uit Zaandam die speciaal naar ons toe komt voor onze Saense broodlijn, mensen die van verre komen voor ons glutenarme brood, ook weer omdat deze volgens hen nergens lekkerder is dan bij ons. Mensen die van ver komen voor ons Speltbrood, omdat wij zoveel verschillenden soorten maken, voor ieder wat wils, en fans die al tijden hun Duivekaters per post laten versturen omdat ze te ver wonen om ons wekelijks te bezoeken maar niet zonder deze overheerlijke lekkernij kunnen.
Een tijdje terug kwamen er mensen uit Enschede naar onze winkel. Ze kwamen terug van vakantie en eenmaal geland op Schiphol besloten ze om nu eens een persoonlijk bezoekje te brengen aan de mensen die al tijden hun favoriete brood, de Duivekater, per post naar ze verzonden. En dan hebben we ook nog de man die mede dankzij ons koolhydraatarme brood ruim 30 kilo is afgevallen en zijn vrouw die dit aan iedereen die het maar horen wil verteld omdat ze hier zo trots op is! En deze mensen maken ons ook trots. Extra trots! Want hoe bijzonder is het als mensen zoveel moeite doen voor jouw klantvriendelijkheid, producten en kwaliteit?!

Nu de vakantie in volle gang is en mensen meer luxere broodjes meenemen voor op het strand of in de auto zijn de bijzondere broodjes niet aan te slepen. En van de week, toen ik zelf even in de winkel stond en een klant stond te helpen glunderde ik na het gesprek ook weer van trots. Nadat er verscheidene broodjes waren uitgezocht kwam het gesprek als vanzelfsprekend op de vakantie. Ook deze mensen gingen op reis. Maar, om in hun woorden te spreken, niet voordat ze bij hun favoriete bakker waren gestopt voor de broodjes voor onderweg. Met een tas vol heerlijks verlaten ze de winkel en hoor ik ze nog net zeggen: Zo, nu kan de vakantie pas écht beginnen.

Vakantie

De zomervakantie is begonnen en het weer lijkt ook eindelijk een positieve ommezwaai te hebben gemaakt. Mensen worden een stuk vrolijker van dat heerlijke zomerzonnetje en tellen de dagen af totdat ook zij vakantie hebben. Barbecues worden aangestoken en kinderen spelen buiten in het zwembadje. Kortom, genieten!

Voor de bakkerij is de zomervakantie altijd een beetje dubbel. Ook wij genieten van het warme weer, onze extra vrije uurtjes aangezien we in de vakantie maar tot 14.00 uur geopend zijn en alle vrolijke klanten maar het is toch een stuk rustiger in de winkel doordat onze fans één voor één vertrekken naar hun vakantiebestemming. Het leuke van de productieperiode tijdens deze heerlijke weken is dat ik andere producten, zomerse producten, kan maken. Mensen hebben tijdens de warme dagen minder zin om te koken en kiezen sneller voor brood als avondeten. En niet alleen voor de standaard overheerlijke stokbroden voor bij de barbecue, maar ook voor mediterrane broden, desemstokbrood, croissantje tropical en meer voor de toch wat bijzondere soorten die anders vaak alleen in de weekenden over de toonbank vliegen. En zoals de meesten inmiddels wel weten kan ik hier ontzettend van genieten. Kortom, ook voor de mensen in de bakkerij is deze periode, ondanks dat het wat rustiger is, een hele leuke!
Waar ik mij wel aan stoor zijn de verhalen van mensen die de vakantie vooral fijn vinden omdat ze dan niet naar hun werk hoeven. Ik begrijp dat je met een drukke baan af en toe even wat rust nodig hebt maar vaak komt het op mij over alsof deze mensen niet met plezier naar hun werk gaan en ontzettend blij zijn met iedere dag dat ze daar niet heen hoeven. Voor iemand zoals ik, die tot over zijn oren verliefd is op zijn vak en vol passie zit om zijn vak mee uit te voeren blijft dit toch een beetje onbegrijpelijk. Want hoewel ik ook geniet van de momenten thuis met mijn gezin en uitkijk naar de vakantie die wij hebben gepland zal ik het bakken behoorlijk missen.
Voor een ieder die met (lichte) tegenzin naar zijn werk gaat heb ik daarom, ondanks de lastige economie, het volgende advies: Ga op zoek naar werk dat je leuk vind, waar je iedere morgen met plezier je bed voor uit komt en wat je energie en voldoening geeft in plaats van afneemt. Je houd het werk daardoor een stuk makkelijker vol en geniet misschien nog wel meer van je vakantie, juist omdat je niet uitgeblust op een strandbed ligt maar nog vol positieve energie zit! Het is in deze zware tijd absoluut niet makkelijk om van baan te switchen, dat begrijp ik dondersgoed maar als je het naar je zin hebt op je werk zijn de overige 47 weken van het jaar ook meer dan de moeite waard!

Maar voor nu wens ik iedereen een hele fijne vakantie!

Lekker puh!

Maandagmorgen 6 uur. De eerste auto vol brood voor de verzorgingstehuizen is de deur uit, de winkel ligt er mooi gevuld bij, de volgende producten staan klaar om gebakken te worden en de eerste 30 klanten zijn al in de winkel geweest maar nu is het even rustig. Omdat het zonnetje zich al laat zien loop ik even naar buiten toe en kijk ik vanaf de overkant van de straat hoe de winkel erbij staat. De eerste zonnestralen strelen ons pand en terwijl ik dit tafereel vol trots bekijk gaan mijn gedachten terug naar een oud leraar.

Ik was een jaar of 17, zat op school, had met regelmaat enorme rugklachten maar ondanks dat werkte ik zoveel mogelijk in de bakkerij, waar mijn hart lag, en mijn vrije tijd bracht ik zoveel mogelijk door aan de bar. Een goede nachtrust werd dan ook wel eens overgeslagen en de rugklachten waren daar ongetwijfeld een gevolg van. Na de zoveelste keer dat ik stond te werken met een verbeten gezicht vroeg de leraar in kwestie mij of het niet beter was om een ander beroep uit te oefenen waarbij de lichamelijke belasting lager lag.
Wat?!?! Hoe haalt hij in zijn hoofd om zoiets te zeggen?! Heel mijn leven heb ik één grote droom nageleefd; dagelijks verse, smaakvolle, pure producten maken in mijn eigen bakkerij. Dat zou ik allemaal maar moeten laten schieten omdat het lichaam zo nu en dan tegen sputtert?
Deze leraar heeft overduidelijk nog nooit een beroep vol passie uitgevoerd en hij heeft zeker geen ondernemersbloed in zijn aderen!
Als ondernemer wil je namelijk altijd alles waar de stempel “kan niet” op zit omzetten naar “kan wel” en hoe groter de tegenslagen des te groter is de drive om het te doen omslaan naar een succes, en hoe harder mensen roepen ‘dat lukt je niet!’ hoe harder je er voor gaat om het tegendeel te bewijzen.

Dit moment met deze leraar duurde hooguit 1 minuut maar heeft voor mij een extra stok achter de deur gezet (of zeg gerust een complete mammoetboom), om nooit op te geven mijn droom te verwezenlijken. Terwijl ik kijk hoe het gehele pand inmiddels vol in de zon staat bedenk ik hoe graag ik dit moment zou willen delen met de desbetreffende leraar.

VRIJDAG 19 APRIL 2013

Kan ik u helpen? by Denise Brakenhoff
Een tijd geleden kwam er een man in de winkel die ik vriendelijk begroette. ‘Goedemorgen, kan ik u helpen?’ vroeg ik met mijn stralendste glimlach. “Wat ben jij vrolijk!’ zei de man op bijna verwijtende toon. Ik schrok een beetje en zei dat ik altijd zo in de winkel sta maar voor hem best iets minder opgewekt wilde doen als hij het vervelend vond. Meteen daarop verontschuldigde de man zich en zei hij dat hij het eigenlijk juist verschrikkelijk kon waarderen maar totaal niet gewent was. De beste man blijkt uit Amsterdam te komen. ‘Als ik daar een hapje buiten de deur ga eten wordt mijn bord nog net niet voor mijn neus geflikkert’, verteld hij. ‘Een ‘smakelijk eten’ kan er tegenwoordig niet meer vanaf’. Ik vertelde hem dat dit niet alleen in Amsterdam gebeurd en daarop volgde een gesprek over de klantvriendelijkheid van tegenwoordig. Of eigenlijk het gebrek daaraan. Ik merk het zelf ook steeds vaker. Je komt een winkel binnen en de cassière draait nog net haar hoofd niet weg. Of wel, als je het volledig treft. Je vraagt iets en je wordt ter plekke afgesnauwd. Een simpel ‘goedemorgen’ en ‘fijne dag nog’ kan er tegenwoordig niet meer vanaf.
Van de week hoorde ik dat er een opleiding voor klantvriendelijkheid bestaat. Mijn mond viel letterlijk tot op de grond open van verbazing. Een cursus klantvriendelijkheid?? Het moet toch goddomme niet gekker worden?? Als verkoopster is het ook van belang dat je goed bent in het lezen van lichaamstaal. En dat je productkennis hebt. Weten hoe je met een kassa om moet gaan en terug moet tellen naar een bepaald bedrag bij het afrekenen zijn ook dingen die erg makkelijk zijn als je in een winkel staat. Ik kan er ook echt wel inkomen dat het fijn is dat hier een cursus voor bestaat als je nog niet over deze kwaliteiten beschikt. Maar een opleiding tot klantvriendelijkheid? Kom op zeg!! Zet verdorie een glimlach op en heet de mensen die speciaal naar jouw winkel, eetgelegenheid of weet ik veel wat voor bedrijf komen welkom! Geef ze het gevoel dat ze gewaardeerd worden en help ze een handje waar nodig. Is dat nou zoveel gevraagd? Vind je het gek dat de wereld naar de knoppen gaat. Als mensen al een cursus nodig hebben om elkaar te begroeten en te voorzien van een vriendelijk woord, waar gaat het dan heen?

Ik kan mij hier altijd zo ontzettend kwaad om maken. Bij ons in de winkel word iedere klant met respect behandeld. Word de klant gezien. We begroeten je bij binnenkomst, maken een vriendelijk praatje, stellen netjes vragen als ‘kan ik u helpen?, anders nog iets?, zal ik het voor u in een tasje doen?’ en meer van dat soort vragen die vanzelfsprekend horen te zijn. Lopen mee naar de auto als de klant te veel meegenomen heeft om in één keer te dragen, houden de deur open voor de klanten in rolstoel of met kinderwagen en bezorgen met liefde de boodschappen van de oudere mensen bij ze thuis. En zetten dit desnoods zelfs nog voor ze in de kastjes! Als een klant een vraag heeft beantwoorden wij deze zonder te zuchten en te steunen en mochten wij zelf het antwoord niet weten dan komen wij er later op terug.
Natuurlijk hebben wij ook onze dag weleens niet. Maar gelukkig zijn alle meiden uit onze winkel van mening dat de klant hier geen last van hoeft en hoort te hebben. Mopperen doe je maar even in de kantine waarna je weer met een blije snoet de winkel in komt. En natuurlijk hebben wij ook klanten die we het liefst zo snel mogelijk de winkel hebben uitgewerkt maar ook bij die mensen zet je je beste beentje voort en in het uiterste geval kan je, met glimlach, diegene naar een collega verwijzen. We hebben vorig jaar met de uitreiking van de Bakker met Ster verkiezing niet voor niets een ruime 9 gescoord op klantvriendelijkheid. En we horen regelmatig van onze fans dat ze nergens zo leuk geholpen worden als bij ons. Ik vind het persoonlijk juist een geweldige uitdaging om iemand die als een chagrijnige brombeer de winkel binnen komt met een glimlach naar buiten te laten gaan. En het maakt je eigen dag echt een stuk gezelliger als je met een glimlach achter de toonbank staat dan met het gezicht van een oorwurm.

Een cursus klantvriendelijkheid. Misschien moet ik hem zelf maar gaan geven. Maar of de vriendelijkheid zelve op deze dag haar glimlach in de plooi kan houden durf ik niet te beloven. Want mensen die deze cursus nodig hebben zijn volgens mij al niet meer te redden. Mocht dit het geval zijn dan zou ik ze in ieder geval vriendelijk naar de uitgang van het cursuscentrum begeleiden en ze nog een hele fijne dag wensen!

Denise Brakenhoff

50 dagen

Na maanden van voorbereiding was het op 1 januari jl. eindelijk zover, de bakkerij ging voortaan onder mijn naam, Lex Brakenhoff, verder!

Samen met Denise ga ik nu het avontuur aan van het runnen van onze eigen bakkerij, en wel op onze eigen manier. Althans, voor zover mogelijk aangezien mijn ouders ook nog steeds een grote rol spelen en Denise en ik er bewust voor hebben gekozen dat Denise, tot onze kinderen alle drie naar de basisschool gaan, er voornamelijk voor hén zal zijn. Al neemt dit niet weg dat er geen dag is waarin we niet samen het wel en wee van de bakkerij bespreken en is ze, ondanks dat ze niet fulltime op de werkvloer is, bij alles betrokken.
Hoewel ik zelf natuurlijk al jaren mee draai en alweer twee jaar mede eigenaar ben is het toch wel een sprong in het diepe. Gaan onze klanten onze stijl mooi vinden? Gaan ze onze filosofie van Pure, Passion, Pride waarderen? Krijgen wij onze medewerkers allemaal enthousiast voor ons avontuur? Een hoop vragen welke voor heel wat slapeloze nachten hebben gezorgd.
Geloven in wat wij willen en wat wij waar willen maken was het enige wat we konden doen.

Nu zijn wij 50 dagen verder en wordt de eerste balans opgemaakt. Een hele mooie balans want we hebben veel nieuwe mensen mogen ontvangen in onze vernieuwde winkel en onze vertrouwde vaste klanten reageerden op een enkeling na allemaal positief op de nieuwe uitstraling en de veranderingen in het assortiment.
De complimenten die wij van u hebben ontvangen doen ons bijzonder goed, want uiteindelijk is het ons doel om u blij en gelukkig te maken door de mooiste en meest smaakvolle producten te bakken.

Kortom, we zijn goed op weg, maar er zijn ook nog veel dingen die wij nog anders zouden willen zien. En dus gaan we er nog even vol tegen aan de komende tijd.

Via deze weg wil ik Denise bedanken voor haar steun en vertrouwen in mij en mijn droom, een droom die nu ónze droom is geworden, mijn ouders voor hun inzet en vertrouwen in mij, mijn schoonouders voor hun hulp in ons gezinsleven waar ik soms wat dagen minder tijd voor had, onze medewerkers voor hun inzet in ons mooie bedrijf maar natuurlijk ook u voor uw vertrouwen, de vele complimenten en soms ook voor uw kleine kritische puntjes. Want uiteindelijk leren wij daar het meeste van.

1e maand. Gast blog van Aad en Chris

En dan zijn we zo maar weer een maand verder in het nieuwe jaar. En wat een begin! Onze zoon heeft gewisseld met zijn vader: van bakkerij Aad naar bakkerij Lex Brakenhoff.

Als vader en moeder zijn we daar natuurlijk verschrikkelijk trots op want als klein jongetje riep hij al : ‘ik wordt later bakker’. Hoe mooi is het dan als je kind zijn toekomstdroom uitkomt?! Samen met Denise hoopt Lex, net als opa Jaap met Bets en vader Aad met Chris, een heerlijke tijd te mogen doorbrengen in hun eigen zaak. Voor ons veranderd er nog weinig want we blijven (met toestemming van de nieuwe baas) lekker meewerken en genieten. Vooral genieten. Want hoe heerlijk is het om stiekem naar je kind te kijken terwijl hij doet wat hij het liefste doet?! Heerlijke, eerlijke en mooie producten maken volgens een eigen visie en door er zijn eigen draai aan te geven, maar waarbij de recepten van opa en vader zeker in eren worden gehouden. En dit met zoveel liefde en passie doet dat ik als (snel jankende) moeder regelmatig volschiet omdat hier een mooi mens staat die een doel heeft: mensen verwennen met de heerlijkste producten, zodat eten een feestje en genieten wordt.

Pure, Passion en Pride. Deze drie woorden drukken alles uit waar wij met elkaar voor gaan/staan.

We gaan door. De weg die opa is ingeslagen, vader heeft voortgezet en zoon nu nog verder uitbreidt voor wie weet…? De kleinkinderen kunnen al hele lekkere koekjes bakken!

De gehele zaak is opgefrist en veranderd. De bedrijfskleuren zijn doorgevoerd in verpakkingen, bedrijfskleding en de buitenkant van de zaak. En die buitenkant dat was toch wel de grootste verandering. Wij waren er samen al maanden mee bezig maar dan nog was het heel spannend toen de schilders de eerste kwaststreek gingen zetten. Maar wat is het mooi geworden! We zijn er echt lyrisch over. De meningen zijn heel erg verdeeld maar wij zelf vinden het nog mooier dan we ooit gehoopt hadden. Een zaak aangepast aan deze tijd, klaar voor de toekomst. Een toekomst waarin we samen met u nog heel veel veranderingen zullen meemaken maar vooral een heerlijke, smakelijke en gezellige tijd mogen beleven.

Want het woordje PRIDE op de gevel staat voor de trots op onze producten, maar zeker ook voor de trots dat u ons als klant wilt blijven bezoeken.

AAD EN CHRISHNA BRAKENHOFF

Oplaadpunt

Als ondernemer heb je regelmatig het gevoel dat een dag te kort uren heeft, duizenden dingen zijn er te regelen of vragen om je aandacht. Regelmatig zet je je gezondheid op een laatste plaats en vraag je van je gezin begrip, gelukkig heb ik het beste gezin dat ik mij wensen kan!
Als bakker heb je ook nog eens te maken met werk waar veel tijd in gaat zitten, tijd is immers smaak! Met de feestdagen in het zicht word de druk nog eens vertienvoudigd en geef je nog eens extra gas. Van mijn personeel vraag ik een zelfde instelling.
Nu kan je door blijven rennen en verwachten dat iedereen achter je aan blijft rennen maar dat is niet vol te houden, daarom proberen wij in ieder geval 1 keer per jaar met elkaar er even een avondje tussen uit te gaan, de motor op te laden. Het meest ideale moment voor ons is om dit net voor de december drukte te doen.
Zo gingen wij afgelopen zaterdag met het hele team even lekker uit, dit keer was er gekozen voor een filmpje pakken en goed eten. Maar het belangrijkste was dat we even weg waren van de werkvloer en het er eens lekker van namen.
Na een gezellig avondje wachtte er meteen weer een kort nachtje en een dag van rennen en vliegen, maar dat maakte mij niet uit want het motortje was weer opgeladen en klaar voor de komende tijd!

Lex

Die andere

Alweer ruim vijf jaar ben ik gelukkig getrouwd met Denise. Maar al veel langer geleden beloofde ik haar mijn eeuwige trouw tijdens onze eerste kus op de dansvloer van bar Shooters te Krommenie. Ik wist dat dit het meissie was waar ik voor altijd bij wilde blijven.
Toch kwam ze er al snel achter dat ze toch niet helemaal de enige was, vanaf het begin af aan was er óók een ander, en hoewel ze zo nu en dan jaloers was wanneer ik in één week meer tijd met die ander door bracht dan met haar leerde ze ermee leven.

Menig maal beloofde ik Denise om wat minder tijd door te brengen met haar concurrent, maar bleek dit toch wel wat lastiger te zijn dan gedacht. Het is gewoon pure passie tussen die ander en mij. Een passie zoals je maar zelden ziet.

Gelukkig kreeg Denise ook gevoelens voor mijn tweede grote liefde en zijn we nu hard op weg om een mooi driehoeks huwelijk op te zetten. Want hoe lief, mooi, leuk, gezellig en puur Denise ook is, ze zal me altijd moeten delen met de bakkerij.
Een bakker en zijn bakkerij, het blijft een bijzonder iets! Iets waar zelfs de liefste vrouw niet hélemaal tussen komt.

Wet van Murphy

Anything that can go wrong will go wrong, zo luid de wet van Murphy. Simpel vertaald, alles wat fout kan gaan gaat ooit fout.
Zo weet je dat wanneer je met mensen werkt er op een dag één ziek kan zijn, maar wanneer je in ruim 20 jaar slechts een handje vol ziekmeldingen hebt gehad voel je je toch een beetje onoverwinnelijk. Helaas heeft Murphy altijd gelijk. Zo kregen wij de laatste 2 jaar te maken met afgescheurde pezen, ingescheurde pezen, een sterf geval, een zware hersenschudding, een gebroken sleutelbeen, kanker, gebroken pols en staar.
Dankzij goed teamwerk hebben wij tot op heden alles goed kunnen opvangen en daar ben ik ons team ook enorm dankbaar voor. Hopelijk komt iedereen weer gezond terug en kunnen we dan weer 20 jaar vooruit!