Tagarchief: #lexbrakenhoff

Waarom?!

Terwijl ik mijn blog voor deze week aan het schrijven ben begint mijn telefoon het ene pingeltje na het andere te geven. De laatste tijd gebeurt dit helaas te vaak, de wereld is veranderd, aanslagen lijken er tegenwoordig bij te horen. Na vorige week Istanbul komen nu alle berichten uit Brussel.
Deze week is één van de drukste bij ons in de bakkerij door de Paas die voor de deur staat. Iedereen lijkt door de eerste voorjaarszon een stuk vrolijker. Ook onder onze medewerkers heerst er tijdens deze dagen een groot plezier door de eerder genoemde plezierige zaken. Maar dan komt dit vreselijke nieuws vanuit Brussel binnen en is het ineens allemaal niet meer zo leuk. De zon schijnt niet meer en in mijn hoofd spookt alleen nog maar de vraag “waarom?!”. Waarom kunnen we niet gewoon genieten van elkaar en de prachtig mooie wereld waar we op leven? Waarom is het respect voor de medemens steeds verder van ons verwijderd? Waarom zijn er mensen die zo veel haat bij zich dragen dat onschuldige mensen daardoor op brute wijze de dood moeten vinden?
In mijn hoofd probeer ik een antwoord op deze vragen te bedenken voor mijn kinderen, die op school zeer waarschijnlijk tijdens het vak Nieuwsbegrip zullen praten over deze heftige gebeurtenis, net als de week na de aanslagen in Parijs. Ik kan er alleen echt geen antwoord op verzinnen. Het enige wat door mijn hoofd blijft gaan zijn de woorden van Ghandi: “An eye for an eye only ends up making the world blind!” Of te wel: oog om oog, tand om tand maakt de wereld alleen nog maar lelijker.

De wereld draait door. De klanten blijven komen en de bestellingen stromen binnen. Ik zet mijn gevoel jegens de idioten op de wereld aan de kant en ga door met dat waar ik een blij gevoel van krijg: mooie (h)eerlijke producten maken voor onze fans. En dan weet ik ook meteen wat ik mijn kinderen vanmiddag mee wil geven zodra ze uit school komen: Nare mensen zullen er altijd zijn. Zorg dat jij het verschil maakt, dingen doet waar je een blij gevoel van krijgt, maar daarbij nooit voorbij gaat aan de gevoelens van een ander. Help elkaar, wees lief voor elkaar. Want wat je geeft krijg je terug. En zo zal de wereld hopelijk ooit weer een stukje perfecter zijn.

Goede voornemens?!

Er viel een onaangename stilte tijdens het “verplichte” gesprek met één van de vertegenwoordigers die deze maand langskwam. Hij weet dat ik nooit iets bij hem bestel, maar blijft het toch proberen. En als ondernemer horen dit soort afspraken helaas bij de maand januari.
“Hoe gaat het met je goede voornemens?” vraagt hij om de stilte te doorbreken in de hoop dat ik misschien toch nog iets ga bestellen. Helaas voor hem doe ik niet aan goede voornemens, die mislukken toch altijd. Wel heb ik bepaalde verwachtingen voor 2016 -met name van mezelf- en die vertel ik hem.
“Op oudejaarsavond schoot het jaar 2015 door mijn hoofd. Met het besef dat we het jaar in zouden gaan waarin mijn eigen naam alweer 5 jaar op de gevel van de bakkerij prijkt. Iets wat mij nog steeds trots maakt. Toch kwam tegelijk met deze gedachten het besef dat mijn energie en motivatie om er dagelijks tegenaan te gaan het afgelopen jaar was afgenomen. Nou was het sowieso een jaar om snel te vergeten door de ene na de andere tegenslag, dus toen ik met mijn benen omhoog en met een appelflap in de hand naar het vuurwerk zat te kijken nam ik mij voor het nieuwe jaar in te gaan met hernieuwde energie. Net zoveel als in mijn eerste jaar als zelfstandig ondernemer. Om dit te bereiken wil ik alleen nog dingen doen waar ik zelf in geloof en die mij echt blij maken. Ik wil een aantal recepten veranderen zodat ze volledig bestaan uit natuurlijke grondstoffen, het milieu en de maatschappij om ons heen hoog op de agenda zetten, meer biologische producten maken en ik ga mij opnieuw klaarstomen om nu hopelijk wel door de voorrondes te komen voor de titel “Meester Boulanger” in oktober 2017. Daar ga ik in ieder geval alles aan doen.”
“Geen goede voornemens zei je toch?” hoor ik de vertegenwoordiger vragen.
“Nee, dit zijn geen goede voornemens, want nogmaals: die mislukken toch altijd. Dit is een belofte aan mezelf en aan mijn gezin. En wij hebben daarin een duidelijke afspraak: Wat je belooft moet je doen.”
De vertegenwoordiger kijkt me nog wat glazig aan en heeft er denk ik weinig vertrouwen in. Ik rond het gesprek af, laat hem uit, ga vervolgens door mijn agenda en zeg de afspraken met de komende nietszeggende handelsagenten af.
Alleen nog dingen doen die mij blij maken. Het begin is gezet.